Rekonstrukcje po porażeniu nerwu twarzowego

Plastyka połowiczego porażenia nerwu twarzowego za pomocą podwieszenia ust paskami powięzi szerokiej uda

Cel zabiegu: podniesienie kącika ust i przywrócenie możliwości utrzymywania pokarmów w jamie ustnej

Wskazania do zabiegu: zabieg wykonuje się u osób po porażeniu nerwu twarzowego z objawami opadniętego kącika ust i nietrzymania pokarmów

Typ znieczulenia: ogólne dotchawicze

Badania przed zabiegiem rekonstrukcji po porażeniu nerwu twarzowego

Przed rekonstrukcją po porażeniu nerwu twarzowego wykonywane są rutynowe badania laboratoryjne: morfologia krwi, grupa krwi, układ krzepnięcia (INR, APTT), CRP, elektrolity we krwi (Na, K), kreatynina we krwi, glukoza we krwi, białko we krwi, badanie ogólne moczu, HbsAb, antyHCV.

Jeżeli tego wymaga stan pacjentki lub pacjenta, lekarz może zlecić również badania dodatkowe np. EKG, RTG płuc.

Przygotowanie do plastyki połowiczego porażenia nerwu twarzowego

Na 3 tygodnie przed i po zabiegu nie można palić papierosów, ponieważ mają negatywny wpływ na proces gojenia rany. Dla dobra pacjentki lub pacjenta chirurg może odmówić operacji, jeżeli w tym okresie nie będą w stanie powstrzymać się od palenia.

Jeśli zabieg odbywa się w znieczuleniu ogólnym lub przewodowym, należy pozostać na czczo na 6 godzin przed rozpoczęciem operacji.
Jeżeli przewidywana jest większa utrata krwi w trakcie zabiegu, przed operacją zamówiony zostanie koncentrat krwinek czerwonych oraz wykonane będzie badanie zgodności krzyżowej krwi pacjentki lub pacjenta z krwinkami dawcy. Preparat krwi zostanie przetoczony tylko wtedy, gdy wystąpią do tego wskazania.
W dniu zabiegu wskazana jest poranna kąpiel pod bieżącą wodą w mydle antyseptycznym.
Tuż przed zabiegiem do żył zostanie założona kaniula, która służy do podawania leków.
Jeżeli przewidywany czas zabiegu jest dłuższy niż 2 godziny, będzie założony także cewnik moczowy.
W przypadku obecności żylaków na kończyny dolne zostanie założony bandaż elastyczny.
Na skórę naniesione zostaną oznaczenia/linie, które ułatwiają precyzyjne wykonanie operacji.
Pacjentka lub pacjent będą mieli zrobiony komplet zdjęć do dokumentacji.
W przypadku wydłużonego czasu zabiegu lub obecności dodatkowych obciążeń, w okresie okołooperacyjnym może być zastosowana profilaktyka przeciwbakteryjna i przeciwzakrzepowa.

Rekonstrukcje po porażeniu nerwu twarzowego krok po kroku

Operację wykonuje się w ułożeniu pacjentki lub pacjenta w pozycji horyzontalnej na plecach. Jeżeli wymaga tego stan miejscowy, wykonuje się rysunki wyznaczające linie cięć oraz stanowiące punkty orientacyjne w trakcie operacji.

Po przygotowaniu pola operacyjnego poprzez przemycie preparatem antyseptycznym, chirurg wykonuje cięcia w wyznaczonych miejscach.

Operację rozpoczyna się od pobranie paska powięzi z powięzi szerokiej uda – w tym celu lekarz wykonuje nacięcia po bocznej stronie uda, od wysokości krętarza większego do stawu kolanowego.

Z kolei linie cięć na twarzy przebiegają w obrębie owłosionej skóry oraz na niewielkim fragmencie przed uchem. Zazwyczaj chirurg wykonuje je po obu stronach wokół małżowiny usznej, a czasami pod brodą. Dzięki temu możliwe jest odwarstwienie skóry od mięśni i powięzi.

Pobrana powięź doszywana jest wokół ust oraz do ich kąta, a następnie chirurg podciąga i podwiesza, przyszywając do powięzi skroniowej. Po wykonaniu plastyki powięzi i mięśni lekarz napina skórę oraz usuwa jej nadmiar.

Większa część blizn pozostanie ukryta we włosach, dookoła ucha lub w naturalnych liniach zmarszczek skóry.

Lekarz kontroluje ranę w celu zaopatrzenia miejsc krwawienia, usunięcia narzędzi chirurgicznych i materiałów opatrunkowych. Operacja kończy się założeniem drenu oraz szwów mocujących.

Czas trwania operacji to około 2 godziny – zależny jest od miejscowych warunków anatomicznych pacjentki lub pacjenta.

Jeżeli chodzi o pobyt w szpitalu to związany jest z rodzajem, wielkością i postępem gojenia się rany, ale zazwyczaj wynosi od 1 do 5 dni, jak również pacjent lub pacjentka po leczeniu wstępnie dostaje 30 dni zwolnienia lekarskiego.

Objawy po plastyce połowiczego porażenia nerwu twarzowego

U pacjentek i pacjentów w operowanej okolicy występuje obrzęk, zaczerwienie, zwiększone ucieplenie i krwawe podbiegnięcie. To normalne objawy, które ustępują stopniowo w okresie od 2 do 3 tygodni.

Bezpośrednio po operacji oraz w kolejnych dniach występują także dolegliwości bólowe, które kontrolowane są za pomocą środków przeciwbólowych.

Ból może w pewnym stopniu nasilać się przy wzmożonej aktywności ruchowej – wówczas przez kilka kolejnych tygodni konieczne będzie przyjmowanie doustnych leków przeciwbólowych.

Zalecenia po plastyce połowiczego porażenia nerwu twarzowego

Do czasu wygojenia się rany należy dbać o jej higienę zgodnie z zaleceniami, które przekazał personel medyczny.
Nie należy leżeć na ranie i przebywać w pozycjach powodujących jej ucisk.
Nie należy prowadzić samodzielnych zabiegów, które mogą naruszyć ciągłość naskórka pokrywającego ranę.
W przypadku zamoczenia lub zabrudzenia rany należy ją przemyć preparatem antyseptycznym.

Jak wygląda rekonwalescencja po operacji?

W 1. lub 2. dniu po operacji zostanie zdjęty opatrunek.
Szwy usuwane są po około 7-14 dniach.
Kąpiel pod bieżącą wodą można wziąć 2 dni po usunięciu drenu lub ustąpieniu wydzieliny z rany.
Zazwyczaj po około 10-14 dniach po zabiegu następuje powrót do aktywności życiowej – do tego czasu należy prowadzić oszczędzający tryb życia.
Po około 6-8 tygodniach można wykonywać ćwiczenia fizyczne.
Blizny po operacji mogą być opalane dopiero po upływie roku.
Po około 4 tygodniach od wygojenia się ran należy zacząć stosować żele silikonowe lub opatrunki uciskowe w celu zapobiegania przerastania blizn.

Efekty po plastyce połowiczego porażenia nerwu twarzowego

Pierwotny efekt rekonstrukcji po porażeniu nerwu twarzowego widoczny jest zaraz po zabiegu. Z czasem obrzęk tkanek ustąpi, ich struktura ulegnie przebudowie, a linie cięć zbledną.

Ostateczny efekt zależy od stanu ogólnego i miejscowego operowanej osoby oraz jej zaangażowania w zalecenia dotyczące rehabilitacji, opieki nad ranami oraz bliznami – osiągany jest po upływie około 6-18 miesięcy.

Przeciwskazania do rekonstrukcji po porażeniu nerwu twarzowego

Niestabilne nadciśnienie tętnicze.
Niestabilna choroba niedokrwienna serca.
Skazy naczyniowe i zaburzenia krzepnięcia.
Przyjmowanie leków wpływających na krzepliwość krwi, immunosupresyjnych i cytotoksycznych.
Niedokrwistość.
Duszności zaobserwowane podczas wywiadu.
Stany zapalne żył kończyn dolnych.
Cukrzyca niestabilna.
Znaczna otyłość (BMI > 35 kg/m2).
Niewyrównana nadczynność lub niedoczynność tarczycy.
Infekcja ropna skóry.
Ciąża.